Bak çocuk!..

Bulaşıcıdır. İnattır. Gıcıktır. Uydurukçudur. Delidir. Fecenayip şahsına münhasırdır.
Okur! Yandığının resmidir. Gel, yol yakınken okurluk durumundan istifa et.

Bak çocuk!.. Doğdun.. Acıktın.. Ağladın.. Mama verdiler, sustun.. Yürüdün, okula gittin (ya da çeşitli sebeplerden gidemedin).. Aşık oldun. Sevdiğine kendini beğendirmek için tuhaf tuhaf davranışlar içine girdin. Durumun gülünçlüğünü ise sonradan farkettin…

Zaman ilerledi, iyice genç irisi bir şeye döndün.. İşe girdin (yani herhalde bir şekilde bir işe girmişliğin olmuştur). Hata yaptın, azar işittin.. Bazen de çok doğru yaptığın için azar işittin. Senin doğrularınla başkalarının doğruları hakkında aklın karıştı.. Belki o çok doğrulardan dolayı işten atıldın. Ya da özgür ruh olduğun için işi kafalarına atarak çekip gittin…

Bunların hepsi mümkün.. Aslında bu yazıyı okuyorsan muhtemeldir ki hepsi çoktan oldu bile.. Belki torun torba sahibisin; belki yeni bir hayata yelken açmak üzeresin. Binnaz fal tükanı olmadığım için o kadarını bilemiyorum. Yalnız o koskoca mavi kürenin ortak bir yerlerinde benzer şekilde nefes aldığımızı tahmin edebiliyorum.

Bu ortak nefesten yola çıkarak bir iki söz üfleyeceğim. İster dinle ister dinleme.. Dünyada tek benim sözüm sözdür diyen manyak diktatörlerden değilim. Ben söyleyeyim de sen yine kafana göre takıl.

Çok mutlu ol, az mutlu ol, o kısmına ben karışmam. Sadece mutluluğu olması gerektiği gibi değerlendirmeni dilerim. Doğru ya da yanlış değil, ‘senin için’ ve ‘sence’ olması gerektiği gibi.. Bunu pekala davranışının sonunda sana biçilen değerle ilintilendirebilirsin. Yaptığın işin değerini anladıklarında mutlu olmuşsundur, anlamadıklarında mutsuz.

Dünyada fark yaratan bir uygulama/fikir geliştirmişsindir belki, pıh demişlerdir burunlarının ucuyla, hatta belki kendilerini kral seni köle ilan etmişlerdir.. İlanlardan kime ne!… Kimsenin birbirinin kulu olmadığını bil yeter!

Ya da diyelim ki insanlar sana kendi yanlışlarını ortaya çıkardığın için gıcık olmuşlar hatta işinden etmişlerdir; girdiğin sınavdan geçememişsindir; iyi bir evlilik yaptığını sanmış ama hiç de birbirinize göre olmadığınızı anlamışsındır; iyi yetiştirdiğini sandığın çocuk meğersemkine olmamıştır; ya da manavdan aldığın portakal çürük çıkmıştır (beklediği terfiyi onun yerine yan masaya verdiler diye bile yas tutanların olduğu bir çağda portakal üzüntüsü diye bir şey de gayet olası)..

Bir kısmında maddi kayıpların olmuş olabilir. Ciddi zor durumlara düşmüş olabilirsin. Yine de şayet ölmediysen iyi durumdasın demektir! O yüzden aşağıdaki iki minnoş hatırlatmamı dinle:

Birincisi, hayatında seni gerçekten seven insanlar hala sevmeye devam ediyorlar!.. Bunu hiç bir şey engelleyemez. Sen bile 😊 Yani aslında hayatında gerçek anlamda bir kayıp olmadığı kabak çiçeği gibi aşikar…

İkincisi, yeniden başlamaktan korkma! Ama nasıl yeniden? Dağ keçisi gibi inatla aynı yerde aynı şekilde aynı patronla/okulla/kadınla/adamla/davranışla/portakalla değil. Çünkü, o çok akıllı adamın dediği gibi, ancak ve ancak aptallar aynı şeyi yaparak farklı sonuçlara ulaşabileceklerini sanırlar. İspatıysa çok basit: eğer o haliyle olsaydı mutlu olurdun. Bızık bızık ağlandığına göre geçmiş emeklerin suratına gülücük kondurmamış. O gülücüğü yeni bir işle hatta sektörle, yepyeni bir alanla, yeni insanlarla, dünden daha farklı bir senle ve cebinde deneyimlerinle aramaya başlamanın vakti gelmiş demektir!..

Ararken hayallerini ‘yeteneklerin ve yapabileceklerin’e odakla! Eminim yeni başlangıçlar yapanların  uzayda Tesla’yla cirit attığını gösteren çalışmalar filan mevcuttur.. Sen bu uzay çalışmalarını düşünme. Kendini düşün!

Yukarıdaki iki hatırlatmama ek olarak ‘’Dışarı çık! Doğaya dokun! Mutluluğu denizden, topraktan, ağaçlardan topla’’ demek isterdim. Ne yazık ki denizin, karanın ve bilumum toprak parçalarının bittiği yerdeyiz… Sana daha iyi şeyler söylemeyi gerçekten arzu ederdim ama taze bitti… Eğer bulursan beni de çağır!..

De ki önerilerimi uyguladın; doğruya doğru, yanlışa yanlış dedin, karakterini ezip bükmedin. Yeni senler yarattın, değerlerin yerini buldu, mutlu oldun. O zaman güneşe el salla!.. Ben görürüm. De ki yapmadın, herhangi bir şey sallamana gerek yok.. Nasıl olsa güneş de görmez kanımca!..